dieta ketogeniczna jej wpływ na nurka

Szybkie zanurzenie w ketonach, czyli wpływ diety keto na nurka.

Wolne tłumaczenie artykułu z bloga www.gue.com autorstwa Dr Dawn Kernagis
Jest ONA naukowcem zajmującym się optymalizacją wydajności człowieka i ograniczaniem ryzyka.
Takich jak osoby pracujące pod wodą, na wysokości i w przestrzeni kosmicznej. 
Obecne wysiłki badawcze jej zespołu są finansowane przez kilka agencji DoD i NASA 
Translational Institute for Space Health. 
Ukończyła doktorat na uniwersytecie Duke jako pierwszy odbiorca nagrody ONR Undersea Medicine.
Dawn jest nurkiem technicznym i od 1993 r.
Zarządza licznymi projektami eksploracji podwodnej, badaniami i ochroną na całym świecie.
Dawn została wprowadzona do galerii sław kobiet Divers w 2016 roku
W 2018 roku otrzymała nagrodę Young Scientist Award dla Undersea and Hyperbaric Medical Society.

Jeśli podążasz za aktualnymi trendami w zdrowiu i kondycji, słowa; „keton”, „ketogenny” i „ketoza” stały się ostatnio synonimem utraty wagi, dobrego samopoczucia, wytrzymałości i (oczywiście) kontrowersji dotyczących skuteczności i bezpieczeństwa . Pomimo popularności tych terminów, nadal istnieje trochę zamieszania wokół każdego z nich i, w odniesieniu do społeczności podmorskiej, jakie badania przeprowadzono na ketonach i nurkowaniu.

W tym poście przedstawię krótki, ogólny przegląd tego, czym jest ketoza, co wiemy o potencjalnych zastosowaniach ketonów związanych z nurkowaniem, oraz kolejne kroki w badaniach nad ketozą związaną z nurkowaniem.

dieta ketogeniczna jej wpływ na nurka
Keto 101

Ketoza odnosi się do obecności podwyższonych ciał ketonowych (znanych również jako ketony) we krwi. Ketony (beta-hydroksymaślan, acetooctan i aceton) są wytwarzane przez wątrobę ze zmagazynowanego tłuszczu, gdy dana osoba albo ściśle pości (zwykle minimum 24-48 godzin) lub podejmuje „dietę ketogenną” (bardzo nisko węglowodanowa, nisko-umiarkowana białko o wysokiej zawartości tłuszczu). Podczas ketozy ciało przechodzi z używania glukozy jako paliwa, w wyniku ograniczenia węglowodanów, do spalania ciał ketonowych.

Oprócz postu i diety ketogenicznej (podejście endogenne) ketozę można także osiągnąć egzogennie poprzez spożywanie substancji takich jak sole ketonowe lub estry ketonowe. Egzogenne ketony zwiększają poziom ketonów we krwi w różnym stopniu, przy czym ten ostatni podnosi poziom ketonów we krwi o ponad 4 mmole / litr bez wyczerpania zapasów węglowodanów, nawet w obecności posiłku bogatego w węglowodany ( Stubbs 2017 ). Indukcja ketozy poprzez jedzenie lub picie ketonów jest szybka i ostra; to znaczy, ketony będą zazwyczaj metabolizowane w ciągu maksymalnie czterech do ośmiu godzin. Biorąc pod uwagę ich krótkotrwałe działanie, trwają badania w celu ustalenia, czy regularne spożywanie egzogennych ketonów ma taki sam wpływ na nasze komórki, tkanki i ogólną fizjologię, jak trwała dieta ketonowa lub post.

Ketozę można monitorować za pomocą różnych dostępnych na rynku opcji, w tym pobierania próbek krwi z opuszki palca (podobnie jak badanie stężenia glukozy we krwi), pomiaru ketonów krwi za pomocą ręcznego miernika, korzystania z testów moczu i analizowania wydychanego powietrza. Dieta ketogeniczna jest tak naprawdę jedną z niewielu diet, która ma biomarker, który mówi ci, czy faktycznie jesteś na „diecie”: jeśli poziom ketonu jest powyżej progu, jesteś w fizjologicznym stanie ketozy i odwrotnie !

Rośnie liczba badań oceniających korzyści w porównaniu z potencjalnym ryzykiem długotrwałej ketozy, a społeczności nauk medycznych i sportowych zdobywają lepsze zrozumienie, czy, kiedy i jak dieta ketogenna lub egzogenna konsumpcja ketonów może przynieść korzyści lub negatywnie wpłynąć na zdrowie i występ. Podczas gdy podsumowanie tych badań byłoby przedmiotem obszernej serii postów na blogu, badania, które wzbudziły zainteresowanie społeczności nurkowej ketonami, koncentrowały się na ochronie szczurów przed atakami toksyczności tlenowej w OUN.

Wprowadzanie ketonów do nurkowania

Historia ketozy w środowisku medycznym koncentruje się głównie na leczeniu padaczki. Chociaż istnieją historyczne zapisy dotyczące ketozy głodowej stosowanej jako podejście terapeutyczne od 400 rpne, pierwsze formalne badania kliniczne z zastosowaniem ketozy dietetycznej w leczeniu padaczki przeprowadzono w latach dwudziestych XX wieku. Dr Russell Morse Wilder z Mayo Clinic opracował dietę ketogeniczną jako sposób na uzyskanie korzyści z postu poprzez podejście żywieniowe, które można by utrzymać w perspektywie długoterminowej. W 1921 r. Przeprowadził pierwszą próbę oceniającą wpływ diety ketogenicznej na pacjentów z padaczką.

Dekady temu, kiedy dr Dominic D’Agostino z University of South Florida zainteresował się wpływem ketozy na opóźnienie napadów i jej potencjał jako strategii łagodzenia toksyczności tlenowej OUN u nurków. W oparciu o wcześniejsze doświadczenia z badaniami w dziedzinie medycyny podmorskiej dr D’Agostino opracował badanie oceniające wpływ egzogennej ketozy (wywołanej spożyciem nowego estru ketonu, znanego jako diester acetooctowy) na opóźnienie napadu toksyczności tlenowej u małych zwierząt ( D „Agostino 2013). Szczury monitorowano pod kątem objawów toksyczności tlenu i aktywności mózgu za pomocą EEG podczas nurkowania w komorze 5 ATA na 100% tlenu, i albo podano im diester ketonowy (który egzogennie zwiększa wszystkie trzy ciała ketonowe), butanodiol (który tylko zwiększa beta ciała ketonowego -hydroksymaślan) lub woda (kontrola) przed nurkowaniem.

W porównaniu z wodą diester ketonowy indukował szybkie i trwałe podniesienie wszystkich trzech ciał ketonowych i zwiększył opóźnienie pięciokrotnie w porównaniu z wodą. Butanodiol nie zwiększał opóźnienia napadów, chociaż skutecznie zwiększał poziom beta-hydroksymaślanu we krwi. Znaczącym odkryciem było wykazanie zwiększonego opóźnienia napadu zatruć tlenem u szczurów w odpowiedzi na ciałka ketonowe acetooctan i aceton, ale nie beta-hydroksymaślan. Wyniki badań wskazują także na różne działanie trzech różnych ciał ketonowych oraz na fakt, że nie wszystkie egzogenne ketony są takie same, jeśli chodzi o ich potencjalne zastosowania.

Należy zauważyć, że wyniki badań na zwierzętach mogą nie być w stanie skutecznie przełożyć się na ludzi z powodu różnic w fizjologii i różnych dodatkowych czynników. Badanie na ludziach, które ocenia wpływ diestru ketonowego na toksyczność tlenową w OUN, będzie miało kluczowe znaczenie przed potencjalnym przeniesieniem na społeczność nurkową. Jednak kontrolowane badania toksyczności tlenu na ludziach są również rzadkie i mogą być trudne do przeprowadzenia.

Biorąc pod uwagę niską częstość toksyczności tlenu u nurków, a także etyczne względy prowadzenia interwencyjnych badań toksyczności tlenowej w niemedycznych warunkach terenowych, te badania na ludziach należy przeprowadzić w środowisku laboratoryjnym z odpowiednimi względami bezpieczeństwa, statystycznie -badany projekt badania i pomiary wyników. Jako punkt wyjścia, w momencie pisania tego artykułu, na Uniwersytecie Duke’a prowadzono podwójnie zaślepione, laboratoryjne badanie toksyczności tlenu u ludzi na diecie ketogenicznej w porównaniu z normalną dietą.

Przyszłe badania

Jeśli chodzi o ketozę, nadal istnieje wiele badań, które należy przeprowadzić, zanim dowiemy się, czy może ona być korzystna i, co najważniejsze, niezawodnie bezpieczna dla nurków w różnych warunkach i narażeniach. Oprócz badania toksyczności tlenu Duke’a u ludzi trwają obecnie badania laboratoryjne mające na celu ocenę wpływu estrów ketonowych na działanie zimnej wody (np. Temperatura rdzenia, temperatura ręki, zręczność i wydajność nurka), łagodzenie niedotlenienia i różnorodność parametrów wydajności fizycznej. Oprócz zastosowań specyficznych dla nurkowania trwają badania dalekiego zasięgu, które oceniają skutki zdrowotne długotrwałej ketozy i pozwolą lepiej zrozumieć, w jaki sposób dieta ketogenna i powtarzalne dawkowanie egzogennych ketonów wpływają na długoterminowe zdrowie i wydajność.